Luton Town’ın Mayıs ayında Premier Lig’e yükselişinden birkaç gün sonra, inşaat ekipleri taşınıyordu ve stadyumu Kenilworth Road’da iskele kuruluyordu. Kulübün, dünyanın en zengin, en popüler liginin dönüşünden bu yana İngiliz futbolunun en iyi uçuşundaki ilk iç saha maçına daha üç ay bile yoktu. Yapılması gereken endişe verici miktarda iş vardı ve bunu yapmak için neredeyse yeterli zaman yoktu.
Luton’ın stadını bir zamanlar İngiliz futbolunda bir tür gerileme oldu: meydan okurcasına sıkışık, pişmanlık duymadan yıkılmış, çoğu takımın daha çağdaş, daha rahat, muhtemelen sadece biraz mülayim.
Yine de Kenilworth Road, hem bir fark noktası hem de bir gurur noktasıydı; bu, ağlar zayıflık yerine bir güç kaynağı olarak görmeye başlar bir özellikti.
Geçen sezon savunma oyuncusu Amari’i Bell, sahanın sevecen takma adını kullanarak, “Kimsenin Kenny’ye gelmekten hoşlandığını” demişti. “Chelsea ile oynadığımızda, bundan zevk aldıklarını gerçekleştirdik. Buraya gelirseniz ve aklınız yerinde olmazsa, gitmek için seyrediyorsunuz.”
Yine de Premier Lig, şirketlerin bu gizli silahın sınırlandırılmasını biraz köreltmesini doğrular. Ne de olsa sürdürülmesi gereken bir imajı var ve bu, tüm binaların geldiği belirli ölçütleri karşılamasını sağlamak anlamındadır.
Başlangıçta bir şekilde olmayan Kenilworth Road bunu başaramadı ve bu nedenle Luton, yılan evinde ilk önemli kiliseyi yapmak zorunda kaldı. İşin aslında o kadar kapsamlı ortaya çıktığı çıkış ki ekip, Cumartesi gününün bir hafta sonra oynanması sürmesi ilk iç saha karşılaşmasının ertelenmesini istemesini çünkü en kritik yenilemelerin zamanında tamamlanacağını garanti edecekti.
Takılacak yeni projektörler, iyileştirilecek eski projektörler vardı. Haber toplantıları için 100 gazetecilik oturma yeri, 50 televizyon ve veri analiz kamerası için konum ve lig yayıncıları için stüdyo alanı olan bir yatakları vardı. Tek tek yorumcuların maçları çağırdığı yüksek levrek olan portalın kaldırılması, yanmaz malzemeyle kaplanması ve yeniden alınması gerekiyordu.
Bölgede bir ferman gevşetildi – Luton sezona tarlanın altındaki kurulu yerden ısıtma ile başlamayacak – ancak hazırlıklar yine de devasa bir girişimdi. Kulübün genel müdürü Gary Sweet, maliyetin 15 milyon doları bulduğunu ve başaracağını tahmin etti, ancak Luton’un çok az seçeneği vardı. Premier Lig’e gidişinizde kural değişiklikleri.
Luton’un dünyanın en zengin ligine en son 30 yıl sonra gelişen, İngiliz futbolunun öz gruplarının merkezinde yer alan bir tür peri masalının doruk noktasıdır. Luton’un kaçışı unutulmaya yüz tuttuktan sonra yarı geçici rakiplerle karışarak kuzeydoğudaki mahsur beklemenin üzerinden sadece yıl geçti.
Şimdi burada, vaat edilen topraklarda Manchester City, Manchester United ve Arsenal’i bekliyor. Oyuncularından biri olan Pelly Ruddock Mpanzu, yolunda her adımında hazır bulundu; Aynı takımda İngiltere’nin en iyi beş liginde yer alan ilk oyuncusu olacak. CEO’su Sweet, ömür boyu hırsızlardır.
İngiltere’nin ulusal oyununa ilişkin romantik vizyonunu kapsayan türden bir hikaye, efsanevi piramidinin taşıdığı ve canlı nefes alan yayılımı, Premier Lig’i sadece kısa bölümleri tarafından yönetilen Futbol Ligi’ne değil, hortumlu üstyapıya bağlanan türden bir hikaye. , ancak sporun profesyonel kadrolarının varlıkları: Ulusal Lig, Kuzey Premier Ligi, Birleşik İller Ligi.
Piramidin sosyal bir hareketlilik modeli, oluşan yıldızlara giden bir yol olması gerekiyor. Luton, devam eden uygulanabilirliği açısından bir vaka çalışmasıdır. Bunu başardı ve bunu yaparak, onları şu anda nerede bulursalar her işletmeleri – onu çalıştıran – hayal insanların hakkını gösterdi. Luton’un her şeyin mümkün olduğunu gösteriyor.
Belli bir yere kadar. Luton’un terfi ödülü, dünyanın en kazançlı yerel rekabetinin yaldızlı kapılarından geçen her takımın olduğu gibi, neredeyse inanılmaz derecede üstündi. Kulüp, Premier Lig’de sadece bir sezon kalsa bile 215 milyon dolar kazanıyor. Luton için bu para dönüştürücü.
Örneğin kulüpler, önemli bir kısım yeni bir binayı finanse etmek için kullanmayı planlıyor. Luton, Kenilworth Yolu’nu sevebilir, pürüzlü kenarlarını besleyebilir, ancak varacağı bir geleceğe sahip olmak için yeni bir eve ihtiyacı olduğunu uzun süredir biliyordu. Sweet, Premier Lig gelirinin dörtte birinin bu proje için sorumluluğunu söyledi.
“Biz mükemmel uzun vadeler planlayıcılarız,” dedi. “Kulübü 5 ya da 10 dakika sonrasına göre planlamaya bakıyoruz, pek çok insanın yaptığı gibi. Başarımızın ne tahmininin altın yönetim bu: merkezli, uzun vadeli, finansal, stratejik bir plana sahip olmak.” Luton, Premier Lig’de çalıştırma zamanı “geleceğin temellerini atmanın” bir yolu olarak görüyor.
Bunun, herhangi bir kadro üyelerinin tam olarak burada olması gerekenleri çürütmek zor, kesinlikle oyunun seçkinleri dışlar, artık o kadar şişmanlamış ki başarısız olamayacak kadar büyük bir alt küme.
Ne de olsa, İngiliz futbolunun bir başka temel ilkesi, kulüplerin sadece işletmeleri değil, aynı zamanda yönetim kurulları ve üst düzey davranışları tarafından etkileyen, çeşitli köken ve nitelikte takım elbiseleri olan, ancak – yasal olanlar de manevi bir düzeyde – sahibi olduğu sosyal yapıları olduğudur . hayranlar. Birincil ilgi alanları varoluşsaldır veya en azından olması gerekir: her zaman koruyucu bir kulübe sahip olmak.
Sorun şu ki, altyapıya para harcamak, onu oyunculara harcamak demek geliyor. Bu, Premier Lig’deki takımların çoğu harcama hesabının zaman zaman irrasyonel ve neredeyse ahlaksızlığının olduğu bir başka fazlalık yazı oldu.
Declan Rice şu anda tarihin en pahalı İngiliz oyuncusu. Geçen sezonun beş seçkin defans oyuncusuyla fazla üçlü şampiyonluk galibi Manchester City, 100 milyon dolardan bir bedel karşılığında hamile bir oyuncu olan Josko Gvardiol’u kadroya kattı. Manchester United, önceki 27 kariyer golü atan Danimarkalı bir forvet olan Rasmus Hojlund için de aynı şeyi geride bıraktı. Liverpool iki orta saha oyuncusuna 110 milyon dolar taahhüt etti ve sahipleri şu anda çağdaş futbolun en büyük yükünü olan cimrilikle suçlanıyor.
Buna karşılık Luton, piyangoyu kazanmanın ve doğumunu hemen düşük hale getirdi, uzun vadeli tahvillere mevduatının sportif mükemmelini gerçekleştirdi. Kulübün harcamamış olması değil. Mütevazı maaşı göre: Toplam maliyeti 20 milyon dolar olan yedi yeni oyuncu geldi. Sweet, bu ücretlerden elde edilen gelirler kulüplerin rekoru olduğunu farketmemek için çok uğraştı.
Yine de vurgu, Premier Lig’in kaybetme şanslarını mümkün olduğu kadar makul, ihtiyatlı ve mümkün kullanarak kullanmak ve bugünün kesin tatmini için yarını feda edememek oldu. Sweet, bütçenin bu seçim nedeniyle “biraz kısıtlandığını” kabul etti, ancak kulüp böyle bir yaklaşımın otomatik olarak başarısızlığa yol açacağına inanmıyor.
Rekabetçi olabiliriz dedi. “Bir grup oyuncunuzu oraya kadar iyiyse, genellikle sizi orada tutacak kadar da iyi olduklarına kesinlikle inanır.”
Bu, Premier Lig’in asla bilmeden eksik istihdam edilen yorumcuları tarafından tam olarak böyle karşılanmadı. Ortak fikir birliği, Luton’un kadrosuna yeterince ve hatta uygun bir şekilde yatırım yapmayı reddederek, eski bir oyuncu talkSport radyo istasyonunda “yüzde 100” olduğunu öne sürdü – etkin bir şekilde küme düşmeye mahkum olduğu yönüdür. Diğerleri, merkezlerin tedbirinin eksikliğine ihanet edilmesi öne sürüldü.
Piramiden saygının koruyucu bir yanılsama gibi görünmeyenin bulunduğu yer doğaldır. Gerçekte de, oyunun alt kısımlarını Premier Lig’in eteklerine bağlanan ortak bir bağ ve bir takımın yönlendirildiğine tanık olduğu genel bir süreyi var. Bu, son adım atıldığı anda sona erer. Sahip olduklarına göre vaat edilen topraklar tamamen. Premier Lig’e gidişinizde kural değişiklikleri.
Luton seçkinler arasında yer alabilir, ancak bugünü için büyüme riski atmaya hazır olmadığı sürece asla gerçekten oraya ait olamaz. Sadece oyuncularının değil, yöntemlerinin de yanında yer alma, sınırlarına yatırım yaparak, olması gerektiği gibi hareket ederek bir, belki iki sezon hayatta kalabilir, ancak bir noktada katıksız, acımasız ekonomik gerçekliğe kavuşacaktır.
Luton’un yakında keşfedeceği gibi, yeterince yükseğe tırmananın ve piramidin barındırdığı netleşecektir: Kenarlar dik uçurumlar kadar dik değildir ve uzakta, kapak taşı kendisini tamamen ayırmış, geri kalanından ayırmıştır. ince hava oyunu, aşmayan bir uçurum.
